T= Testimonium F= Fragmentum E= Επιγραφή / Inscription
1Hunc non ruricolae Panes· Pindarus (fr. 90c B./*100 Sn. – M.) et
cateri2 ↓ dicunt Apollinis et Penelopae filium ↓, alii Mercurii et eiusdem.
hunc natum montanis nimfis a patre nutriendum traditum perhi-
ben<t un>de hylicus deus factus. Euphorion (fr. 109 Powell) Ulixis
filium manifestat. nonnulli quidem sine origine hunc deum tradide-
runt, sicut Apollodorus (FGrH 244 F 136).
Αὐτὸν δὲν (συγκρατοῦν) οἱ ἀγροδίαιτοι Πάνες· Ὁ Πίνδαρος καὶ ὁ
Καστορίων (;) λὲν (τὸν Πάνα) γιὸ τοῦ Ἀπόλλωνα καὶ τῆς Πη-
νελόπης, ἄλλοι τοῦ Ἑρμῆ καὶ τῆς ἴδιας. Ἰσχυρίζονται ὅτι ὅταν αὐτὸς
γεννήθηκε παραδόθηκε ἀπὸ τὸν πατέρα του στὶς Νύμφες τῶν ὀρέ-
ων γιὰ νὰ τὸν θρέψουν, ἀπ' ὅπου κατέστη θεὸς τῶν δασῶν. Ὁ
Εὐφορίων δηλώνει (ὅτι ἦταν) γιὸς τοῦ Ὀδυσσέα. Μερικοὶ δέ, ὅπως
ὁ Ἀπολλόδωρος, ἀναφέρουν αὐτὸν τὸν θεὸ χωρὶς καταγωγή.
2. cateri: Οἱ πιθανότητες νὰ πρόκειται γιὰ ἀναφορὰ στὸν Καστορίωνα, ὅπως ὑποστήριξε πρῶτος ὁ Ryba (Athenaeum 8, 1930, 174 κἑ.) εἶναι μεγάλες. Ἡ σταδιακὴ παραφθορὰ τοῦ Castorio σὲ cateri - ceteri εἶναι παλαιογραφικὰ δυνατή: Castorio ® Catori (Catorio g Catori) g cateri g ceteri, καὶ προφανῶς πιὸ εὔκολη ἀπὸ τὴν παραφθορὰ τοῦ Hecataeus, ποὺ πρότεινε ὁ Usener. Καὶ καθὼς εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ Καστορίων σύνθεσε ποίημα Εἰς Πᾶνα (F1), οἱ πιθανότητες νὰ εἶναι ὀρθὴ ἡ ἄποψη τοῦ Ryba αὐξάνονται.
Γιὰ τὸν Πᾶνα βλ. ἀνωτ. F1, κυρίως σχόλ. σ.στ. 6 (στ. 2). Γιὰ τὸ ὅλο χωρίο, ἀναλυτικά: ἀνωτ. σσ. 159-63, μὲ βιβλιογραφία (κυρίως στὴ σημ. 139).
2 κἑ. Apollinis et Penelopae filium (...): Πβ. Σχόλ. Εὐρ., Ῥῆσ. 36 (Schwartz1, πβ. FGrH2 244 F 135) τὸν Πᾶνα οἳ μὲν Πηνελόπης φασὶ<ν υἱὸν καὶ πάντων τῶν μνηστήρων, ὅθεν καὶ Πᾶνα λέγεσθαι>, ἄλλοι δὲ Ἀπόλλωνος καὶ Πηνελόπης, <οἳ δὲ Ὀδυσσέως καὶ Πηνελόπης>, ὡς καὶ Εὐφορίων, <ὁ δεῖνα δὲ Ἑρμοῦ καὶ Πηνελόπης>, ὃν ἔθρεψαν νύμφαι· διὸ καὶ νυμφαγενῆ αὐτόν φασι τραφέντα παρ' ἐκείναις (κ.λπ.)· πβ. ἐπίσης Σχόλ. Θεοκρ. 1.123 (καὶ 1.3, βλ. καὶ Πινδ. ἀπόσπ. 90d Β.: τὸν δὲ Πᾶνα ἔνιοι γηγενῆ ἱστοροῦσιν, ἔνιοι δὲ Αἰθέρος καὶ νύμφης Οἰνόης, <ἔνιοι δὲ Ἀπόλλωνος καὶ Πηνελόπης,> [suppl. Scroeder] ὡς καὶ Πίνδαρος, ἔνιοι δὲ Ὀδυσσέως), καὶ Σχόλ. Σερβίου στὸν Βεργ., Γεωργ. 1.17 (βλ. καὶ FGrH2 244 F 136a, καὶ Πινδ. ἀπόσπ. 90a Β.: Pindarus Pana <Apollinis> et Penelopae filium dicit, καὶ 90b Β. [ibid. Comm. Leid.]: Pana Pindarus ex Apolline et Penelopa in Lycaeo monte editum scribit). Περισσότερα: ἀνωτ. σσ. 159 κἑ. (μὲ βιβλιογραφία).
2. cateri: Οἱ πιθανότητες νὰ πρόκειται γιὰ ἀναφορὰ στὸν Καστορίωνα, ὅπως ὑποστήριξε πρῶτος ὁ Ryba (Athenaeum 8, 1930, 174 κἑ.) εἶναι μεγάλες. Ἡ σταδιακὴ παραφθορὰ τοῦ Castorio σὲ cateri - ceteri εἶναι παλαιογραφικὰ δυνατή: Castorio ® Catori (Catorio g Catori) g cateri g ceteri, καὶ προφανῶς πιὸ εὔκολη ἀπὸ τὴν παραφθορὰ τοῦ Hecataeus, ποὺ πρότεινε ὁ Usener. Καὶ καθὼς εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ Καστορίων σύνθεσε ποίημα Εἰς Πᾶνα (F1), οἱ πιθανότητες νὰ εἶναι ὀρθὴ ἡ ἄποψη τοῦ Ryba αὐξάνονται.
Γιὰ τὸν Πᾶνα βλ. ἀνωτ. F1, κυρίως σχόλ. σ.στ. 6 (στ. 2). Γιὰ τὸ ὅλο χωρίο, ἀναλυτικά: ἀνωτ. σσ. 159-63, μὲ βιβλιογραφία (κυρίως στὴ σημ. 139).
2 κἑ. Apollinis et Penelopae filium (...): Πβ. Σχόλ. Εὐρ., Ῥῆσ. 36 (Schwartz1, πβ. FGrH2 244 F 135) τὸν Πᾶνα οἳ μὲν Πηνελόπης φασὶ<ν υἱὸν καὶ πάντων τῶν μνηστήρων, ὅθεν καὶ Πᾶνα λέγεσθαι>, ἄλλοι δὲ Ἀπόλλωνος καὶ Πηνελόπης, <οἳ δὲ Ὀδυσσέως καὶ Πηνελόπης>, ὡς καὶ Εὐφορίων, <ὁ δεῖνα δὲ Ἑρμοῦ καὶ Πηνελόπης>, ὃν ἔθρεψαν νύμφαι· διὸ καὶ νυμφαγενῆ αὐτόν φασι τραφέντα παρ' ἐκείναις (κ.λπ.)· πβ. ἐπίσης Σχόλ. Θεοκρ. 1.123 (καὶ 1.3, βλ. καὶ Πινδ. ἀπόσπ. 90d Β.: τὸν δὲ Πᾶνα ἔνιοι γηγενῆ ἱστοροῦσιν, ἔνιοι δὲ Αἰθέρος καὶ νύμφης Οἰνόης, <ἔνιοι δὲ Ἀπόλλωνος καὶ Πηνελόπης,> [suppl. Scroeder] ὡς καὶ Πίνδαρος, ἔνιοι δὲ Ὀδυσσέως), καὶ Σχόλ. Σερβίου στὸν Βεργ., Γεωργ. 1.17 (βλ. καὶ FGrH2 244 F 136a, καὶ Πινδ. ἀπόσπ. 90a Β.: Pindarus Pana <Apollinis> et Penelopae filium dicit, καὶ 90b Β. [ibid. Comm. Leid.]: Pana Pindarus ex Apolline et Penelopa in Lycaeo monte editum scribit). Περισσότερα: ἀνωτ. σσ. 159 κἑ. (μὲ βιβλιογραφία).