T= Testimonium F= Fragmentum E= Επιγραφή / Inscription
Ὃς (sc. Εἰλατίδας Αἴπυτος) ἀνδρῶν Ἀρκάδων (sc. ἄνασσε Φαι-
σάναι, λάχετ' Ἀλφεὸν οἰκεῖν)· Δίδυμός φησιν (p. 219 Schmidt)
ὅτι πάντες οἱ ὑπομνηματισάμενοι Φαισάναν τὴν1 τῆς Ἀρκαδίας
πόλιν· αὐτὸς δέ φησιν εἶναι τῆς Ἠλιδίας2, καὶ παρατίθεται3
Ἴστρον ἱστοροῦντα ἐν τῆι ε΄τῶν Ἠλιακῶν. ἤτοι οὖν Πίν-
δαρος ψεύδεται ἢ διὰ τὸ τὴν Πίσαν ὑπὸ τοῖς Ἀρκάσι ποτὲ γε-
νέσθαι βασιλεύειν φησὶ τῆς Φαισάνης4 ↓ τὸν Αἴπυτον.
ὁ ὁποῖος (δηλ. ὁ Αἴπυτος ὁ γιὸς τοῦ Ἔλατου) ἀνδρῶν Ἀρκάδων
(δηλ. ἦταν βασιλιὰς στὴ Φαισάνη, καὶ τοῦ 'λαχε νὰ κατοικεῖ τὸν
Ἀλφειό)· ὁ Δίδυμος (1ος αἰ. π.Χ.) λέει πὼς ὅλοι οἱ ὑπομνηματιστὲς
τὴ Φαισάνη τὴν πόλη τῆς Ἀρκαδίας (δη..λ. ἐννοοῦν)· ὁ ἴδιος ὅμως
λέει ὅτι εἶναι τῆς Ἤλιδας, καὶ παραθέτει τὴν ἀφήγηση τοῦ Ἴ-
στρου στὸ ε΄ βιβλίο τῶν Ἠλιακῶν. εἴτε λοιπὸν ψεύδεται ὁ
Πίνδαρος ἢ ἐπειδὴ ἡ Πίσα ἀνῆκε κάποτε στοὺς Ἀρκάδες λέει
πὼς ἦταν βασιλιὰς τῆς Φαισάνης ὁ Αἴπυτος.
[Ἀξιοσημείωτο εἶναι τὸ ὅτι ὁ ἀρχ. σχολιαστὴς παίρνει τὸ μέρος τοῦ Ἴστρου κι ὄχι τοῦ Πινδάρου. Βλ. καὶ κατωτ. F49.]
41. Ἀπὸ τὰ Σχόλ. Πινδ. τὰ δύο ἀποσπ., ἐμφανίζουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον τόσο γιὰ τοὺς θιγόμενους μύθους (Κρόνιος Πέλοψ, Τάνταλος, Αἴπυτος κ.λπ.: βλ. ΕλλΜ1 3. 233 κἑ. [κ.ἀ.: Πίν. σ.λλ.], καὶ βιβλιογραφία στὴ σελ. 359) καὶ τὴν ἀναφορὰ στὴν πόλη Φαισάναν καὶ τὸ Κρόνιον ὄρος (βλ. καὶ Παυσ. 6.20.1 κἑ. μὲ σημ. Παπαχατζῆ [Παυσ.2 3. 371 κἑ.] στὸ χωρίο), ὅσο καὶ γιὰ τὴν παρατήρηση τοῦ ἀρχ. σχολιαστῆ, ποὺ παίρνοντας –ὅπως καὶ ὁ Δίδυμος (βλ. Lesky ΙΑΕΛ53 129 [κ.ἀ.: βλ. Πίν.] καὶ 1081, East. – Knox ΙΑΕΛ44 60 [διάβαζε: π.Χ., ἀντὶ «μ.Χ.»] καὶ 836 κυρίως, κ.ἄ.)– τὸ μέρος τοῦ Ἴστρου σημειώνει: ἤτοι οὖν Πίνδαρος ψεύδεται ἢ διὰ τὸ τὴν Πίσαν ὑπὸ τοῖς Ἀρκάσι ποτὲ γενέσθαι βασιλεύειν φησὶ τῆς Φαισάνης τὸν Αἴπυτον. Στὸν Αἴπυτον (Β 604 Αἰπύτιον παρὰ τύμβον, βλ. σχόλ. Kirk ad loc. στὸ CIl5 Ι. 217) ἀναφέρεται ἤδη ὁ Ὅμηρος, καὶ ὁ Παυσ. 8.16.1-3 μὲ ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὸν τάφο του (τὸν δὲ τοῦ Αἰπύτου τάφον σπουδῇ ἐθεασάμην, ὅτι ἐν τοῖς εἰς τοὺς Ἀρκάδας ἔπεσιν ἔσχεν Ὅμηρος λόγον τοῦ Αἰπύτου μνήματος κ.λπ.), γιὰ τὸν ὁποῖο, κατὰ τὸν Jacoby6 (649, βλ. καὶ τὴ μνημονευόμενη σχετικὴ μὲ τὸ ἀπόσπ. βιβλιογραφία), ἔκανε ἀναμφίβολα λόγο καὶ ὁ Ἴστρος (ἴσως καὶ ὁ Ἐχεφυλλίδας: βλ. καὶ ἑπόμ. ἀπόσπ.).
41. Ἀπὸ τὰ Σχόλ. Πινδ. τὰ δύο ἀποσπ., ἐμφανίζουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον τόσο γιὰ τοὺς θιγόμενους μύθους (Κρόνιος Πέλοψ, Τάνταλος, Αἴπυτος κ.λπ.: βλ. ΕλλΜ1 3. 233 κἑ. [κ.ἀ.: Πίν. σ.λλ.], καὶ βιβλιογραφία στὴ σελ. 359) καὶ τὴν ἀναφορὰ στὴν πόλη Φαισάναν καὶ τὸ Κρόνιον ὄρος (βλ. καὶ Παυσ. 6.20.1 κἑ. μὲ σημ. Παπαχατζῆ [Παυσ.2 3. 371 κἑ.] στὸ χωρίο), ὅσο καὶ γιὰ τὴν παρατήρηση τοῦ ἀρχ. σχολιαστῆ, ποὺ παίρνοντας –ὅπως καὶ ὁ Δίδυμος (βλ. Lesky ΙΑΕΛ53 129 [κ.ἀ.: βλ. Πίν.] καὶ 1081, East. – Knox ΙΑΕΛ44 60 [διάβαζε: π.Χ., ἀντὶ «μ.Χ.»] καὶ 836 κυρίως, κ.ἄ.)– τὸ μέρος τοῦ Ἴστρου σημειώνει: ἤτοι οὖν Πίνδαρος ψεύδεται ἢ διὰ τὸ τὴν Πίσαν ὑπὸ τοῖς Ἀρκάσι ποτὲ γενέσθαι βασιλεύειν φησὶ τῆς Φαισάνης τὸν Αἴπυτον. Στὸν Αἴπυτον (Β 604 Αἰπύτιον παρὰ τύμβον, βλ. σχόλ. Kirk ad loc. στὸ CIl5 Ι. 217) ἀναφέρεται ἤδη ὁ Ὅμηρος, καὶ ὁ Παυσ. 8.16.1-3 μὲ ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὸν τάφο του (τὸν δὲ τοῦ Αἰπύτου τάφον σπουδῇ ἐθεασάμην, ὅτι ἐν τοῖς εἰς τοὺς Ἀρκάδας ἔπεσιν ἔσχεν Ὅμηρος λόγον τοῦ Αἰπύτου μνήματος κ.λπ.), γιὰ τὸν ὁποῖο, κατὰ τὸν Jacoby6 (649, βλ. καὶ τὴ μνημονευόμενη σχετικὴ μὲ τὸ ἀπόσπ. βιβλιογραφία), ἔκανε ἀναμφίβολα λόγο καὶ ὁ Ἴστρος (ἴσως καὶ ὁ Ἐχεφυλλίδας: βλ. καὶ ἑπόμ. ἀπόσπ.).