T= Testimonium F= Fragmentum E= Επιγραφή / Inscription
Ὁρίζεται δὲ τὸ καθῆκον· τὸ ἀκόλουθον ἐν ζωῇ, ὃ πραχθὲν εὔλογον
ἀπολογίαν ἔχει ↓· παρὰ τὸ καθῆκον δὲ τὸ ἐναντίως. τοῦτο διατείνει καὶ εἰς
τὰ ἄλογα τῶν ζῴων, ἐνεργεῖ γάρ τι κἀκεῖνα ἀκολούθως τῇ ἑαυτῶν φύ
σει· ἐπὶ ‹δὲ› τῶν λογικῶν ζῴων οὕτως ἀποδίδοται· τὸ ἀκόλουθον ἐν βίῳ.
Ὁρίζει δὲ τὸ καθῆκον αὐτὸ ποὺ ἔχει μιὰ συνέπεια στὴ ζωή, πού, ὅταν τὸ
πράξουμε, ἔχει μιὰ εὔλογη δικαιολογία· παρὰ τὸ καθῆκον εἶναι τὸ ἀντί-
θετο. Αὐτὸ ἐκτείνεται καὶ στὰ ἄλογα ζῶα, γιατὶ κι' ἐκεῖνα ἐνεργοῦν
σύμφωνα μὲ τὴ φύση τους· στὰ λογικὰ ὅμως ζῶα διατυπώνεται ὡς ἑξῆς·
αὐτὸ ποὺ εἶναι συνεπὲς στὸν βίο.
ἀπ. 233β:«εὔλογον ἀπολογίαν ἔχει»:... «τὸ ἀκόλουθον ἐν τῷ βίῳ»: Ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ καθήκοντος ὡς ἔχοντος εὔλογον ἀπολογίαν ἔχει ἐκτεταμένα συζητηθεῖ καὶ ἔχουν διατυπωθεῖ διάφορες ἑρμηνεῖες. Οἱ Zeller1 καὶ Ueberweg ἐξηγοῦν: σύμφωνα μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο. Αὐτὸ ὅμως συγκρούεται μὲ τὸ γεγονός, ὅτι καὶ τὰ ζῶα, ποὺ δὲν διαθέτουν ὀρθὸ λόγο, ἔχουν καθήκοντα. Ὁ Rist (Stoic Philosophy2, σ. 106-109) ὑποστηρίζει τὴν ἑρμηνεία ὅτι εὔλογο εἶναι τὸ πιθανὸ στὴν ἀποτελεσματικότητά του («there seems to be no reason why the word εὔλογος should not relate to the probable effectiveness of the act, and that εὔλογος ἀπολογία should not be a claim that there is every human reason for supposing that the particular actions will work» (σ. 109). Ὁ Hirzel (Untersuchungen3 2, 55), ὁ Grumach (Physis und Agathon4, 40) καὶ ὁ Nebel (Der Begriff. 446-9) ἔχουν τὴν ἄποψη ὅτι τὸ εὔλογον πρέπει νὰ ἑρμηνευθεῖ ὡς πιθανὸ μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἡ πράξη εἶναι πιθανότερο νὰ εἶναι λογική, ὄχι ὅμως κατ' ἀνάγκην. Ὁ Bonhoeffer (Ethik5, σσ. 193-8) καὶ ὁ Pohlenz (Stoa6 II, σ. 74) ἐξηγοῦν ὅτι εἶναι ἡ ὀρθὴ πράξη.Ἡ πιὸ ἁπλή, κατὰ τὴ γνώμη μας, ἑρμηνεία εἶναι ὅτι ἡ «εὔλογος ἀπολογία» σημαίνει μιὰν εὔλογη (σύμφωνη μὲ τὸν λόγο) δικαιολογία, κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ στηριχθεῖ σὲ μιὰ λογικὴ καὶ ἑπομένως φυσικὴ ἐξήγηση. Τὸ εὔλογο ἐδῶ ἐκφράζει τὸ ἀκόλουθο μὲ τὴ φύση, ποὺ «εὔλογα» δικαιολογεῖται.
ἀπ. 233β:
«εὔλογον ἀπολογίαν ἔχει»:... «τὸ ἀκόλουθον ἐν τῷ βίῳ»: Ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ καθήκοντος ὡς ἔχοντος εὔλογον ἀπολογίαν ἔχει ἐκτεταμένα συζητηθεῖ καὶ ἔχουν διατυπωθεῖ διάφορες ἑρμηνεῖες. Οἱ Zeller1 καὶ Ueberweg ἐξηγοῦν: σύμφωνα μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο. Αὐτὸ ὅμως συγκρούεται μὲ τὸ γεγονός, ὅτι καὶ τὰ ζῶα, ποὺ δὲν διαθέτουν ὀρθὸ λόγο, ἔχουν καθήκοντα. Ὁ Rist (Stoic Philosophy2, σ. 106-109) ὑποστηρίζει τὴν ἑρμηνεία ὅτι εὔλογο εἶναι τὸ πιθανὸ στὴν ἀποτελεσματικότητά του («there seems to be no reason why the word εὔλογος should not relate to the probable effectiveness of the act, and that εὔλογος ἀπολογία should not be a claim that there is every human reason for supposing that the particular actions will work» (σ. 109). Ὁ Hirzel (Untersuchungen3 2, 55), ὁ Grumach (Physis und Agathon4, 40) καὶ ὁ Nebel (Der Begriff. 446-9) ἔχουν τὴν ἄποψη ὅτι τὸ εὔλογον πρέπει νὰ ἑρμηνευθεῖ ὡς πιθανὸ μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἡ πράξη εἶναι πιθανότερο νὰ εἶναι λογική, ὄχι ὅμως κατ' ἀνάγκην. Ὁ Bonhoeffer (Ethik5, σσ. 193-8) καὶ ὁ Pohlenz (Stoa6 II, σ. 74) ἐξηγοῦν ὅτι εἶναι ἡ ὀρθὴ πράξη.
Ἡ πιὸ ἁπλή, κατὰ τὴ γνώμη μας, ἑρμηνεία εἶναι ὅτι ἡ «εὔλογος ἀπολογία» σημαίνει μιὰν εὔλογη (σύμφωνη μὲ τὸν λόγο) δικαιολογία, κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ στηριχθεῖ σὲ μιὰ λογικὴ καὶ ἑπομένως φυσικὴ ἐξήγηση. Τὸ εὔλογο ἐδῶ ἐκφράζει τὸ ἀκόλουθο μὲ τὴ φύση, ποὺ «εὔλογα» δικαιολογεῖται.