Μαθητὲς τοῦ Ζήνωνος ὑπῆρξαν πολλοί, ἔνδοξοι ὅμως ἦταν ὁ Περσαῖος,
γιὸς τοῦ Δημητρίου, Κιτιεύς, ποὺ σύμφωνα μὲ μερικοὺς ἦταν ἔμπιστός
του, σύμφωνα μὲ ἄλλους ἦταν οἰκιακός του βοηθός, τὸν ὁποῖο ἔστειλε σ'
αὐτὸν γιὰ τὴ γραφὴ βιβλίων ὁ Ἀντίγονος. Καὶ στοῦ ὁποίου τὸν γιό, τὸν
Ἁλκυονέα, ὑπῆρξε παιδαγωγός... (37) Ὁ Ἀρίστων, γιὸς τοῦ Μιλτιάδη,
Χιώτης, ποὺ εἰσήγαγε τὴ διδασκαλία γιὰ τὴν ἠθικὴ ἀδιαφορία. Ὁ Ἥ-
ριλλος ὁ Χαλκηδόνιος, ποὺ δήλωσε τὸν σκοπὸ τῶν ἐπιστημῶν. Ὁ Διο-
νύσιος, ποὺ ἀποστάτησε πρὸς τὴν ἡδονή·... αὐτὸς ἦταν Ἡρακλειώτης.
Ὁ Σφαῖρος ὁ Βοσποριανός. Ὁ Κλεάνθης, ὁ γιὸς τοῦ Φανίου, ἀπὸ τὴν
Ἄσσο, ποὺ τὸν διαδέχθηκε στὴ σχολή. Αὐτὸν τὸν παρομοίαζε (ὁ Ζή-
νων) μὲ τοὺς σκληροὺς κήρινους πίνακες, ποὺ μετὰ δυσκολίας γράφο-
νται, διατηροῦν ὅμως τὰ γραφέντα. Ὁ Σφαῖρος ἄκουσε καὶ τὸν Κλεάνθη
μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ζήνωνος. Καὶ θὰ μιλήσουμε γι' αὐτὸν στὸ κεφάλαιο
Περὶ Κλεάνθους. (38) Μαθητὲς τοῦ Ζήνωνος ἦταν καὶ οἱ ἑξῆς, ὅπως λέει
ὁ Ἱππόβοτος: Ὁ Φιλωνίδης ὁ Θηβαῖος, ὁ Κάλλιππος ὁ Κορίνθιος, ὁ
Ποσειδώνιος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὁ Ἀθηνόδωρος ὁ Σολεύς, ὁ Ζήνων ὁ Σι-
δώνιος.