T= Testimonium F= Fragmentum E= Επιγραφή / Inscription
Fuit enim quidam summo ingenio vir Zeno cuius inventorum aemuli Stoici
nominantur. huius sententiae sunt et praecepta eius modi... sapientem nihil
opinari, nullius rei paenitere, nulla in re falli, sententiam mutare numquam.
Ὑπῆρχε λοιπὸν ἕνας πολὺ εὐφυὴς ἄνδρας, ὁ Ζήνων, τοῦ ὁποίου οἱ ζη-
λωτὲς τῶν εὑρημάτων ὀνομάζονται Στωικοί. Τὰ δόγματα καὶ οἱ βασικές
του προτάσεις εἶναι τέτοιου εἴδους: ...ὁ σοφὸς δὲν σχηματίζει γνῶμες,
δὲν μετανιώνε γιὰ τίποτε, δὲν ἐξαπατᾶται ἀπὸ τίποτε, δὲν ἀλλάζει ποτὲ
τὴν ἀντίληψή του.
Ἐπιστήμη-δόξα-κατάληψις (ἀπ. 119-123):Ὁ Ζήνων σύμφωνα μὲ τὶς μαρτυρίες αὐτὲς ἀποδίδει τὴ γνώση-ἐπιστήμη μόνο στοὺς σοφούς, τὴ γνώμη (δόξα) στοὺς φαύλους, τὴν κατάληψιν, ποὺ βρίσκεται ἀνάμεσα στὴν ἐπιστήμη καὶ τὴ δόξα, καὶ στοὺς δυό.Τὴ δόξα τὴ χαρακτηρίζει «ἀσθενῆ καὶ ψευδῆ συγκατάθεσιν» (Σέξτος, Μαθ. 7. 151, ἀπ. 119). Ἰσοδυναμεῖ, ὅπως καὶ στὸν Πλάτωνα, μὲ ἄγνοια. Ἡ ἐπιστήμη ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶναι ἡ συνειδητὴ γνώση, κατοχυρωμένη σὲ ἐπιχειρήματα τοῦ λόγου, ποὺ μόνο ὁ σοφὸς κατέχει. Ἡ κατάληψις τέλος ὡς συγκατάθεσης σὲ μιὰ καταληπτικὴ φαντασία, ὅταν εἶναι ἀμετάτπωτη καὶ ἀλάθητη, εἶναι κάτι, ποὺ κατέχει ὁ σοφός, στὸν φαῦλο ὅμως ἡ κατάληψις αὐτὴ μπορεῖ νὰ εἶναι εὐκαιριακὴ καὶ τυχαία συγκατάθεση, ποὺ σφάλλεται. Δὲς σχετικὰ Stein1, σ. 311 καὶ σημ. 711, ὅπου συμπεραίνει, ὅτι οἱ ὁρισμοὶ εἶναι ζηνώνειοι.
Ἐπιστήμη-δόξα-κατάληψις (ἀπ. 119-123):
Ὁ Ζήνων σύμφωνα μὲ τὶς μαρτυρίες αὐτὲς ἀποδίδει τὴ γνώση-ἐπιστήμη μόνο στοὺς σοφούς, τὴ γνώμη (δόξα) στοὺς φαύλους, τὴν κατάληψιν, ποὺ βρίσκεται ἀνάμεσα στὴν ἐπιστήμη καὶ τὴ δόξα, καὶ στοὺς δυό.
Τὴ δόξα τὴ χαρακτηρίζει «ἀσθενῆ καὶ ψευδῆ συγκατάθεσιν» (Σέξτος, Μαθ. 7. 151, ἀπ. 119). Ἰσοδυναμεῖ, ὅπως καὶ στὸν Πλάτωνα, μὲ ἄγνοια. Ἡ ἐπιστήμη ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶναι ἡ συνειδητὴ γνώση, κατοχυρωμένη σὲ ἐπιχειρήματα τοῦ λόγου, ποὺ μόνο ὁ σοφὸς κατέχει. Ἡ κατάληψις τέλος ὡς συγκατάθεσης σὲ μιὰ καταληπτικὴ φαντασία, ὅταν εἶναι ἀμετάτπωτη καὶ ἀλάθητη, εἶναι κάτι, ποὺ κατέχει ὁ σοφός, στὸν φαῦλο ὅμως ἡ κατάληψις αὐτὴ μπορεῖ νὰ εἶναι εὐκαιριακὴ καὶ τυχαία συγκατάθεση, ποὺ σφάλλεται. Δὲς σχετικὰ Stein1, σ. 311 καὶ σημ. 711, ὅπου συμπεραίνει, ὅτι οἱ ὁρισμοὶ εἶναι ζηνώνειοι.